"Wróżda" - Marcin Sindera

 Słowiańska Polska przed panowaniem pierwszych Piastów, czyli Wróżda autorstwa Marcin Sindera, to powieść którą chciałam przeczytać odkąd tylko o niej usłyszałam. Lubię powieści z tłem historycznym, zwłaszcza w czasach średniowiecza, czy wczesnego średniowiecza, a przede wszystkim mamy tutaj do czynienia z mitologią Słowiańską, która również mnie intryguje. 

    Główny bohater to Darconis; wojownik, który jest potomkiem kobiety i Żmija; żmij to bóstwo lub demon, zależy od terytorium na którym go czczono. W każdym rasie mamy do czynienia z takim herosem, który był wychowywany z daleka od swojej ojczyzny. Stwierdzenie "Za Słoną Wodą", sugeruje, że to była Skandynawia.

    Kojarzycie tą legendę bodajże o Popiele, gdzie podczas biesiady otruł mnóstwo ludzi, aby nikt nie zagroził jego władzy? Tutaj jest to wplątane, a Draconis jest jedynym żyjącym człowiekiem, który może mu ją odebrać. 

        Mężczyzna jest świetnym wojownikiem i postanawia wrócić do swojej ojczyzny, aby dokonać zemsty. Podaje się za skandynawskiego woja, którego znalazł martwego na szlaku, oraz zabrał jego miecz; Czerwień, który nie był taką zwykłą bronią, a magiczną i łaknął krwi, a nawet potrafił się o nią upomnieć. 

Zdjęcie zrobione z okazji instagramowego wyzwania! :) 

    Moje pierwsze spotkanie z tą powieścią nie było jednak owocne; nie ukrywam, że początek mnie nudził, ale sama nie wiem dlaczego, postanowiłam dać jej jeszcze szansę i to była dobra decyzja, ponieważ się nie zawiodłam. Wróżda później tak mnie wciągnęła, że nie mogłam się od niej oderwać. 

    W powieści pojawiają się dobrze wykreowane postacie oraz wartka akcja, która potrafi często zaskoczyć. Tło historyczne także wydaje się całkiem fajnym elementem, a jeżeli ktoś nie lubi, bądź nie zna historii, to nawet tego nie odczuje, bo te elementy są tak wplecione w powieść, że mogłoby się wydawać, że autor po prostu stworzył nowy, osobny świat. 

    Tak samo elementy słowiańskie; nie są jakieś spektakularne, ale są dosyć widoczne dla uważnego czytelnika.

    Wady? Powieść nie jest ich pozbawiona. Momentami wydawało się, że głównemu bohaterowi wszystko zbyt szybko się udawało, a także często raził starodawny język. 

    Po mimo małych mankamentów książkę polecam, bo czytało ją się naprawdę dobrze i szybko.